Francuski ośrodek badania opinii publicznej TNS Sofres, opublikował właśnie nowy zestaw interesujących badań preferencji i opinii społecznych Francuzów, w rozmaitych dziedzinach [wersja internetowa na stronach www.tns-sofres.com].
W odniesieniu do życia politycznego i preferencji politycznych, 35% Francuzów spodziewa się i sprzyja zwycięstwu lewicy w przyszłorocznych wyborach prezydenckich we Francji. Analogiczne poparcie dla sukcesu prawicy deklaruje jedynie 21% respondentów. Liderka Frontu Narodowego cieszy się poparciem ponad 26% elektoratu [wzrost o 6% w stosunku do ostatniego badania, z przed miesiąca!!!]. Zaufanie do Prezydenta Republiki deklaruje niezmiennie jedynie 24% respondentów.
Sytuacja w zakresie preferencji politycznych Francuzów jest zatem względnie stabilna i szczególnie korzystna z punktu widzenia interesów francuskiej Partii Socjalistycznej, oraz jej zwolenników. Nadal utrzymuje się bardzo wysokie prawdopodobieństwo wygrania przyszłorocznych wyborów prezydenckich przez kandydata z poza obozu tradycyjnej prawicy. Mało optymistyczne są nadal perspektywy urzędującego Prezydenta w tym względzie, szanse na reelekcję - póki co - należy szacować niezmiernie nisko.
Moją szczególną uwagę i zainteresowanie wzbudził jednak zupełnie inny sondaż: Les eleves de Grandes ecoles et l'entreprise, będący badaniem nastrojów, preferencji i oczekiwań studentów głównych francuskich uczelni. Jego rezultaty są zaskakujące, a sprowadzają się do:
1. Stwierdzenia dużego poziomu optymizmu studentów w odniesieniu do perspektywy znalezienia pracy zawodowej [aż 80% z nich, o 7% więcej niż rok temu, widzi optymistycznie swoje perspektywy w tym względzie].
2. Potwierdzenia analogicznego, dużego optymizmu w zakresie oszacowania prawdopodobieństwa uzyskania przez studentów satysfakcjonującego poziomu pierwszego wynagrodzenia [na poziomie nieco ponad 3 000 Euro miesięcznie brutto], oraz akceptacji niewielkiego [na poziomie ok 70 Euro/mies.], ale jednak zróżnicowania i uprzywilejowania mężczyzn względem kobiet, w odniesieniu do poziomu płacy.
3. Wyraźnego sformułowania przez studentów oczekiwań odnośnie utrzymania równowagi miedzy życiem zawodowym i prywatnym, z preferencją dla "jakości życia", czyli czasu wolnego.
Za najbardziej atrakcyjne sektory zatrudnienia francuscy studenci uczelni wyższych uważają: 1]. bankowość [preferowanym pracodawcą, grupa bankowa BNP Paribas], 2]. sektor FMCG, zwłaszcza branżę dóbr luksusowych [preferowanym pracodawcą, grupa LHVM i Danone], 3], wreszcie sektor energetyczny [preferowanym pracodawcą, koncern naftowy Total].
Wyniki tego sondażu, wyrażany w nim optymizm młodych ludzi co do własnej przyszłości i perspektyw zawodowych, nie koresponduje z sytuacją kryzysową i powszechnym przekonaniem o trudnościach w starcie życiowym młodych ludzi. Doprawdy zastanawiające.
Porównanie wyników badań z analogicznymi lub podobnymi w Polsce, z nastawieniem polskich absolwentów i młodych pracowników, skarżących się powszechnie na brak perspektyw i pewności zawodowej [czego wyrazem między innymi dominująca formuła zatrudnienia: umowy czasowe], może i musi szokować.
Z analizy wyłączam oczywiście kwestię oczekiwań finansowych, co do pierwszej pracy, które muszą uwzględniać odmienne realia Polski i Francji, a nie być rozpatrywane wyłącznie w liczbach bezwzględnych.
Omawiany sondaż prowokuje w oczywisty sposób także do zadania prostego, acz zasadnego pytania: to w końcu gdzie jest ten kryzys? U nas, czy na Zachodzie Europy?
Sytuacja w zakresie preferencji politycznych Francuzów jest zatem względnie stabilna i szczególnie korzystna z punktu widzenia interesów francuskiej Partii Socjalistycznej, oraz jej zwolenników. Nadal utrzymuje się bardzo wysokie prawdopodobieństwo wygrania przyszłorocznych wyborów prezydenckich przez kandydata z poza obozu tradycyjnej prawicy. Mało optymistyczne są nadal perspektywy urzędującego Prezydenta w tym względzie, szanse na reelekcję - póki co - należy szacować niezmiernie nisko.
Moją szczególną uwagę i zainteresowanie wzbudził jednak zupełnie inny sondaż: Les eleves de Grandes ecoles et l'entreprise, będący badaniem nastrojów, preferencji i oczekiwań studentów głównych francuskich uczelni. Jego rezultaty są zaskakujące, a sprowadzają się do:
1. Stwierdzenia dużego poziomu optymizmu studentów w odniesieniu do perspektywy znalezienia pracy zawodowej [aż 80% z nich, o 7% więcej niż rok temu, widzi optymistycznie swoje perspektywy w tym względzie].
2. Potwierdzenia analogicznego, dużego optymizmu w zakresie oszacowania prawdopodobieństwa uzyskania przez studentów satysfakcjonującego poziomu pierwszego wynagrodzenia [na poziomie nieco ponad 3 000 Euro miesięcznie brutto], oraz akceptacji niewielkiego [na poziomie ok 70 Euro/mies.], ale jednak zróżnicowania i uprzywilejowania mężczyzn względem kobiet, w odniesieniu do poziomu płacy.
3. Wyraźnego sformułowania przez studentów oczekiwań odnośnie utrzymania równowagi miedzy życiem zawodowym i prywatnym, z preferencją dla "jakości życia", czyli czasu wolnego.
Za najbardziej atrakcyjne sektory zatrudnienia francuscy studenci uczelni wyższych uważają: 1]. bankowość [preferowanym pracodawcą, grupa bankowa BNP Paribas], 2]. sektor FMCG, zwłaszcza branżę dóbr luksusowych [preferowanym pracodawcą, grupa LHVM i Danone], 3], wreszcie sektor energetyczny [preferowanym pracodawcą, koncern naftowy Total].
Wyniki tego sondażu, wyrażany w nim optymizm młodych ludzi co do własnej przyszłości i perspektyw zawodowych, nie koresponduje z sytuacją kryzysową i powszechnym przekonaniem o trudnościach w starcie życiowym młodych ludzi. Doprawdy zastanawiające.
Porównanie wyników badań z analogicznymi lub podobnymi w Polsce, z nastawieniem polskich absolwentów i młodych pracowników, skarżących się powszechnie na brak perspektyw i pewności zawodowej [czego wyrazem między innymi dominująca formuła zatrudnienia: umowy czasowe], może i musi szokować.
Z analizy wyłączam oczywiście kwestię oczekiwań finansowych, co do pierwszej pracy, które muszą uwzględniać odmienne realia Polski i Francji, a nie być rozpatrywane wyłącznie w liczbach bezwzględnych.
Omawiany sondaż prowokuje w oczywisty sposób także do zadania prostego, acz zasadnego pytania: to w końcu gdzie jest ten kryzys? U nas, czy na Zachodzie Europy?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz